Zwerkbal trainingsveld.

Gelijk toen Mika de snaai losliet vloog ook Sven op de snaai af, zijn uitdrukking opeens ontzettend serieus. Zoals altijd wanneer hij bezig was met een echte wedstrijd. Nouja, misschien was het dit keer iets te serieus misschien.. het puntje van zijn tong stak nog net een beetje uit zijn mond terwijl hij zich probeerde te concentreren op het goude balletje dat steeds maar weer wegvloog maar waar hij toch redelijk dichtbij leek te kunnen blijven. Ha! Het ging hem heus wel lukken!


((wat nou andri XDDD))

(( sorry beiden zwart haar skdfgb ja sorry D: ))

Mika zoefde overal langs. Tussen palen door, onder dakjes door, tot ze weer bij het veldje waren. Toen de snaai vlak voor een muur optrok, kon hij nog maar net op tijd ontwijken. Hij had al zijn gedachtes aan de kant geschoven. De Snaai was nog maar een paar centimeter van hem vandaan.

Heeee! Waarom was Mika al zo dichtbij de snaai asdkhkjh dat was helemaal niet de bedoeling! Automatisch kneep Sven zijn ogen nog iets meer tot spleetjes en probeerde net iets sneller te vliegen om dichterbij de snaai in de buurt te komen en misschien..! Mocht je anderen aan de kant duwen met zwerkbal?! Wat als het niet mocht en hij deed het toch?!
Hmm..
Dit rondje moest hij er maar proberen zo bij te komen. Hij stak zijn hand uit zo ver als hij kon en probeerde zo de snaai te pakken, al lukte dat nog niet helemaal. Wat een stomme bal.

Het is dus de bedoeling dat je dat gouden bolletje met de vleugels te pakken krijgt.. maar hoe? Hij is hartstikke snel. Ze observeerde Mika en de voor haar onbekende jongen goed terwijl ze bezig waren met het spel.

Mika zizagde tussen wat mensen door, die aan de kant doken, en dingen naar hem riepen die niet voor herhaling vatbaar zijn. Hij rijkte met zijn vingers naar de snaai. De puntjes raakten het goud, maar daardoor maakte de Snaai weer een onverwachte beweging. Mika reageerde vliegensvlug, en zat er al direct weer achter.

Waarom kon hij nou niet dat stomme balletje te pakken krijgen! Het was verdorie maar een balletje! Hij kreeg elke bal te pakken waarom dan deze niet? Tsk. Aan de ene kant vond Sven het vreselijk dat hij niet bij de bal kwam, maar aan de andere kant vond hij het juist een uitdaging en ging hij nog meer voorover hangen. Helaas was dat iets té veel en klapte de bezem voorover waardoor hij een stukje over de grond rolde en de bezem langs hem neerviel. Huh! Waarom het Mika hem niet verteld dat dat kon!

Mika sloot net zijn vingers om het goud toen hij achter zich een doffe klap hoorde. Hij hield de Snaai stevig in zijn hand en draaide toen om."Sven!" schreeuwde hij, en hij vloog direct op hem af. De snaai stopte hij snel in zijn zak, die hij dicht ritste. Hij hielp Sven overeind."Gaat het? Doet het ergens pijn?"

Sven was te laat met opstaan voordat Mika hem al overeind geholpen had. Hallo! Hij had heus geen hulp nodig!
"Ja het gaat wel ik deed het expres!" loog hij snel, al moest hij toegeven dat zijn hoofd toch wel een beetje pijn deed. Lang treurde hij daar echter niet over; hij merkte al snel de snaai in de handen van Mika op. "Heee.. nu heb jij hem al," sipte hij.

Mika glimlachte naar Sven."Natuurlijk deed je dat expres. Je wou waarschijnlijk een paar botten breken, logisch," zei hij. Hij keek naar zijn zak, waar de snaai in zat."Ja, ik heb hem. Het geeft niet, je deed het heel goed voor een eerste keer." Hij grijnsde."Klaar voor de tweede keer?"

"Grrrrrrkjskmf.." mompelde Sven binnensmonds na de opmerking die Mika maakte. Pff. Wat dacht die gozer wel niet. Dit keer zou hij hem verslaan, koste wat kost! "Ik ben altijd klaar. Laat maar los dan kan ik je verslaan!"
En ja, hij zou zich aan zijn woord houden en de snaai als eerste te pakken krijgen. Tsk.

Mika sprong op z'n bezem, opende zijn zak, en de Snaai vloog eruit. Mika cirkelde wat rondjes, en kwam daarna op gang. Hij schoot door de lucht, achter de Snaai aan.

"Up!" riep Sven opnieuw naar zijn bezem nu ze neergestort waren. Dat stomme ding leek weer niet in een keer te werken!"
"UP UP UP UP!" vervolgde hij wat paniekerig. Als die bezem niet snel omhoog kwam dan kon hij het wel ..- Oh! Daar was hij al!
Vlug sprong hij op de bezem en vloog gelijk in volle vaart vooruit, achter de snaai aan. Dit keer zou hij hem als eerste te pakken krijgen.

Mika vloog door de lucht, genietend van de snelheid, en even werd hij afgeleid door het goede gevoel. Toen hij door had dat hij achter Sven kwam te vliegen, moest hij weer concentratie ophalen.

Toen Sven merkte dat Mika helemaal niet zijn best deed ging hij even wat langzamer vliegen. Waar sloeg dit nou weer op!
"HEY YOU! Be serious!" riep hij nogal geïrriteerd naar hem toe. In zijn ogen leek het net alsof Mika minder goed zijn best deed zodat Sven meer kans zou hebben, maar dat wilde hij absoluut niet. Dan was een overwinning niks waard. Dan verloor hij zelfs liever.

Mika zuchte."Ja, relax! Ik genoot even!" riep hij terug. Daarna mompelde hij iets, en schoot hij achter Sven en de Snaai aan. Hij vloog nu alweer naar Sven, en boog voorover, waardoor zijn snelheid omhoog ging.

Hmpf. Toen Sven zag dat Mika zijn best weer deed schoot hij gelijk weer naar voren toe in een poging dichterbij de snaai te komen, maar dat werkte niet echt. Nouja.. hij kwam wel dichterbij, maar de snaai ging steeds meer en meer naar beneden toe waardoor zijn hand er net niet bij kon. Als hij nou eens..
Nee. Dat kon niet. Nu nog niet. Dat moest hij later oefenen.

Mika zag de Snaai naar beneden dalen, en hij schoot onder Sven door. Hij vloog nu onder Sven, van plan om zo bij de snaai te komen. Helaas had hij de mensen die over het gras liepen gemist, en moest hij uitwijken, waardoor hij weer helemaal uit zijn cours was.

Ook Sven had voor de mensen moeten uitwijken maar had al snel de snaai weer gevonden. Maar waarom ging dat ding zo laag?! Zo kwam hij toch nooit.. Hmm. Misschien kon hij.. Het was een risico maar als het lukte..
Langzaam kantelde hij zodat hij op de kop aan de bezem hing, zijn linkerhand nog steeds stevig aan de bezemsteel vast. Hij was vaak zat bezig geweest met acrobatiek om dit te kunnen, zelfs al was de bezem nu. Dit leerde hij vroeger al aan stangen en wat dan ook.
Hij stak zijn hand nog iets verder uit en ging nog iets verder omlaag, om vervolgens de snaai vast te grijpen. Die had echter weer iets te laag gevlogen waardoor Sven ook iets te ver omlaag gegaan was en dus over de grond rolde, alweer. Alleen dit keer.. hij had de snaai vast. HIJ HAD DE SNAAI VAST! "HOIHOI!" riep hij vrolijk zonder ook maar op te staan. Zie je wel dat hij Mika verslaan kon!! Trots liet hij zijn blik op het gouden balletje in zijn handen rusten. Ha. 1-1.

Mika had de actie gevolgd vanaf de zijkant, waar hij met zijn bezem had gevlogen door zijn uitwijking. Hij klapte in zijn handen, terwijl hij naar Sven toe vloog."Heel goed, heel goed," zei hij. "Je hebt veel talent. Als je in mijn afdeling had gezeten, had ik je nu direct mee genomen naar je afdelings leraar, en gedwongen om je zoeker te maken. Helaas," zei hij lachend."Maar je bent er nog lang niet. Je bent heel goed, maar ik hoop dat je zelf ook in ziet dat je na één keer trainen niet de beste bent. Hou je ego klein, dan kom je veel verder," waarschuwde hij, terug denkend aan zijn eerste jaar. Hij was ongeveer het zelfde begonnen als Sven.

Sven luisterde maar half naar wat Mika te vertellen had, zijn ogen waren gericht op het gouden balletje dat hij nu vlak voor zijn ogen hield en goed bekeek. Hoe zou het kunnen dat dat kleine ding zo snel wegschoot continu? Het was maar een balletje.. Hoe kon een balletje nou zoiets doen? Hij schudde een paar tellen met het ding maar werd er niet veel wijzer uit. Wat een raar ding. "Zeg, hoe werkt dit ding?!" praatte hij gewoon over Mika heen. Ach, hij kon het niet helpen. Hij was momenteel gewoon iets te nieuwsgierig naar de snaai.

Mika zuchte."Zeg, luister je wel?" zei hij, iet wat geïrriteerd. Toen griste hij de snaai uit Sven's handen."Hij heeft vleugels, die sneller bewegen dan die van een kolibrie. De gene die ze maakt verteld het alleen door aan zijn volgende generatie," legde hij uit."Ik weet dus niet hoe het werkt, en de kans is groot dat ik er nooit achter kom, tenzij ik trouw met iemand iut die generatie. Of zo."

Sven keek Mika verontwaardigd aan toen die opeens de snaai uit zijn handen terug en sloeg meteen zijn armen over elkaar. "Je hoeft niet zo boos te doen hoor," verdedigde hij zichzelf. Hallo! Alsof Mika altijd oplette.
Vleugels die sneller bewegen dan die van een kolibrie.. wicked.. Sven stond op en liet zijn ogen weer naar de snaai glijden. "Laatste keer!"

Mika zuchtte."ik ben niet boos. Ik probeer je iets te leren," zei hij rustig. Hij liet de snaai los en steeg op."3...2...1... GO!" riep hij weer. Hij zoefde door de lucht, achter het gouden balletje aan.

Als die stomme bezem nou gewoon eens eeeeeen keer zou luisteren! "Stomme bezem. UP I said!!!" riep hij tegen het houten ding aan. Hmpf. Als het zo doorging dan zou hij nooit winnen. Nouja.. misschien dat het met zijn eigen bezem de volgende keer beter zou gaan. "UP UP UP!"
Hehe, eindelijk kwam er beweging in het ding. Vliegensvlug klom hij erop en schoot hij ook achter het gouden balletje aan. Grrr. Hij moest Mika verslaan.