AstronomieToren

Hier kan je lekker sterren en planeten bekijken enzo.. en je hebt een prachtig uitzicht over de school!
Meestal komen de leerlingen hier gewoon om te praten/alleen te zijn/na te denken/sterren te bekijken omdat het fris is en niemand je lastig valt enzo ;D

Toegang: Iedereen!

Met een pen en papier kwam Maldivia binnen gelopen. Ze liep even naar de balustrade en staarde naar de lucht. Helderblauw, met hier en daar een paar wolken. Ze zuchtte. Ze draaide zich om en liep naar een bankje. Ze knabbelde even op haar pen en begon een brief te schrijven naar haar vriendinnen die op een andere school zaten.

Mika liep de toren in. Hij had een brief in zijn handen aan zijn ouders. Toen hij zijn uil in zicht kreeg, bleek dat hij ook al een brief terug had gekregen. Hij controleerde of de brief dicht zat, en bond hem toen aan het pootje van Kra, zijn pikzwarte uil. Hij haalde de andere brief eraf en schoof die in zijn zak. Toen liet hij de uil uitvliegen. Toen hij zich omdraaide zag hij een meisje zitten. Hij herkende haar, maar hij wist niet waarvan.

Amarente was op zoek naar wat beschaafder gezelschap. Tot nu toe was Andri de beschaafdste geweest, en zelfs hij was eigenlijk nog vrij brutaal. Aardig, maar brutaal. Ze liep richting de Astronomietoren, waar ze een blond meisje aantrof. 'Goedenavond, vind je het erg als ik er bij kom zitten?' vroeg ze beleefd. Altijd vragen, want misschien was het meisje wel helemaal niet gediend van haar aanwezigheid. Ze zag Mika ook, en begroette hem ook vriendelijk, ook al was hij niet haar favoriete persoon hier, om maar zo te zeggen. Maar iedereen verdiende een tweede kans, toch? Tenminste.. een kans, iedereen verdiende in ieder geval een vriendelijke begroeting.

Maldivia keek op toen de jongen kwam aangelopen. Het was die van het Zwerbalveld! Ze glimlachte. 'Hallo.' zei ze enkel. Ze legde haar brief en pen naast haar en keek hem aan. Knap ding! dacht ze. Plots kwam een meisje aangelopen die vroeg of ze naast haar mocht komen zitten. Maldivia kneep heel eventjes haar ogen toe. 'Best.' zei ze, een beetje onverschillig. Ze nam haar gerief weg en maakte plaats. 'Ik ben Maldivia.' voegde ze er nog aan toe, iets vriendelijker deze keer.

Mika grijnsde breed."Hey," zei hij. Hij glimlachte naar Amarenthe."Hoi!" zei hij, en zonder het te vragen, zoals Amarenthe deed, ging hij aan de andere kant van het meisje zitten."Ik ben Mika," stelde hij zichzelf voor aan het onbekende meisje."En jij?" vroeg hij nieuwsgierig.

Manieren zijn hier dus geen gewoonte. Amarente nam plaats naast Maldivia. 'Prettig kennis te maken, ik ben Amarente,' zei ze, ditmaal zonder haar achternaam, aangezien niemand dat hier dus blijkbaar deed.

Alice liep de AstronomieToren in. Ze keek eerst wie er nogmeer waren voordat ze verder liep. Meteen viel haar blik op het blonde meisje. Great, zij weer. Ookal kende Alice haar niet echt goed, ze wist nu al dat ze niet echt vrienden konen worden. Bij haar zag ze een ander meisje dat ze niet kende. Ze wierp een blik op de enige jongen in de ruimte. Mika, zogoed als ze zich herinnerde. Alice zuchtte en liep verder. Ze leunde tegen de ballustrade en staarde afwezig naar buiten.

'Ik ben Maldivia. Hoi!' zei ze en ze moest spontaan glimlachen toen hij dat ook deed. Ze draaide haar eventjes naar Amarente. 'Ongewone naam... maar ik vind het wel iets hebben.' zei ze, het klonk niet gemeen, maar ook niet vriendelijk. Ze knikte naar het meisje en wendde zich toen tot de jongen. 'Mika hé? Dat was jij die ik zag, op het zwerkbalveld... je gaf les aan iemand? Een klein jongetje?' vroeg ze. Ze zwaaide haar haar nochalant over haar schouder en zag dat Alice binnen kwam. Ze glimlachte even voldaan toen ze zag dat het meisje tegen niemand gedag zei.

Mika grijnsde naar haar."Ja, dat was ik. Ik gaf les aan Sven," zei hij fronsend."Eigenwijs," mompelde hij. Hij nam het meisje in zich op.Niet verkeerd. Hij keek even op toen Alice binnen kwam, maar toen ze niets tegen hem zei, besloot hij haar ook niet te begroeten. Hij draaide zijn lichaam naar Maldivia."Maldivia," herhaalde hij toen."Mooie naam," complimenteerde hij.

'Ik vind het zelf ook wel een mooie naam, dank je!' zei ze, nog steeds glimlachend. Nu vooral omdat ze merkte dat hij verder geen aandacht aan Alice of Amarente besteedde. 'Wat ben je, in je zwerkbalploeg? Laat me raden... Zoeker? Het is een gokje.' zei ze met een knipoog.

Helemaal in gedachte verzonken luisterde Alice naar de muziek die door haar hoofd galmde. Haar iPod op vol volume, ze was totaal afgesloten van de buitenwereld. Ze liet zicht op de grond neerzakken en ging tegen de ballustrade aanzitten. Ze trok haar knieën op en sloeg haar armen om ze heen. Haar hoofd plaatste ze tussen de open ruimte tussen haar en haar knieën.

Mika lachte breed naar Maldivia."Hoe raad je het zo?" zei hij met een knipoog. Wat een aardig meisje! Hij leunde relaxt tegen de muur achter hen, en streek even wat haren uit zijn ogen. Hij zou de kapper eens moeten bezoeken. Of een spreuk vinden die haren korter maakte. Hij keek nieuwsgierig naar Maldivia."Hydrangea?" vroeg hij toen.

'Ik heb mensenkennis.' zei ze met twinkelende ogen. Die zin herinnerde haar aan Andri, dat had ze ook tegen hem gezegd. 'Jij blijkbaar ook, ik zit inderdaad in Hydrangea!' Ze kon het niet laten en ging subtiel dichter bij hem zitten. Niet te dicht natuurlijk, ze moest subtiel blijven. 'Ik heb geen idee in welke afdeling jij zit...' zei ze eerlijk. Ze had hem ook nog nooit opgemerkt, wat haar nu verbaasde.

Zachtjes tegen zichzelf zong Alice met de muziek mee, heel erg zacht, maar nog nét hoorbaar, als je tenminste bij haar in de buurt was.

Mika lachte hartelijk."Mensen kennis, zo kan je het noemen." Hij zag haar wel dichterbij schuiven, maar vond het alleen maar vleiend."Irisanthius," zei hij toen,"Ik zit in Irisantius." Hij klonk trots. Hij hoopte dat ze het niet erg vond. Straks wou ze geen vrienden met hem worden, of zo. Hij keek even moeilijk. Hij hoorde iets dat leek op nuriën, maar wist niet waar het vandaan kwam.

Amarente voelde dat ze een vijfde wiel aan de wagen was op het moment, en besloot ervandoor te gaan. 'Tot ziens,' zei ze tegen de rest. Ze was het hier spuugzat, echt spuugzat.

'Ik ken iemand in die afdeling.' zei ze half hardop. 'Ik vind die afdeling helemaal het tegenovergestelde van hoe ik ben. Interessant dat wij overeen komen dan.' zei ze vriendelijk. Meestal mocht ze mensen van die afdeling niet, veel te nerdy. Duh! Maar nu vond ze al 2 mensen interessant uit die afdeling. Wat was er met haar aan de hand? Straks ging ze nog... vriendelijk doen tegen mensen die dat niet waard waren! Plots stond Amarente op. Verbaasd keek Maldivia het meisje na, totaal vergeten dat zij hier ook zat. Ze grinnikte even. 'Oeps!' zei ze giechelend.

Alice begon iets harder te zingen, maar niet zo hard dat het echt duidelijk was. Maar wel beter hoorbaar.

Voordat Mika kon antwoorden, hoorde hij iemand zingen. Hij keek rond, en hoorde dat het uit de richting kwam van Alice. Hij fronsde. Toen keek hij weer naar Maldivia. Hij had geen gedag kunnen zeggen tegen Amarentha, ze was al zo snel verdwenen. Hij knikte."Heel.. interessant," zei hij toen. "Je bent wel oké," zei hij toen lachend.

Even wou ze roepen; 'Hierheen kijken!' toen ze zag dat hij naar Alice keek. Ze moest zijn aandacht zien te behouden. 'Ik ben wel oké... nou bedankt?' zei ze lachend. 'Jij bent ook wel oké.' Ze keek even naar Alice. Wou ze aandacht of zo? Stomme Alice... Zie ze nou zitten! Ik ben emo, kom mij troosten. Zielig kindje! dacht Maldivia. Dat meisje irriteerde haar mateloos, ook al deed ze gewoon niets.

Mika grinnikte."Niet meer dan okay?" zei hij, met een uitdagend ondertoontje. Hij leunde naar haar toe, om het uitdagender te laten lijker dan het eigenlijk was. Hij legde zijn arm om de leuning. Je kon duidelijk zien dat hij zich op zijn gemak voelde.

Nu kwam er schot in de zaak! Mika deed helemaal wat ze wou. Alice werd compleet genegeerd. 'Nou... ik weet het niet hoor. Zoveel weet ik nog niet van je.' Ze deed alsof ze moest nadenken. 'Oké, je bent goed in Zwerkbal dus ik denk dat je nu wel al een nice verdient. Ja, je bent wel nice.' Ze glimlachte. 'Ben ik nog steeds oké, na die complimentjes?' Ze knipperde met haar ogen.

Mika glimlachte."een nice. Word het beter als we elkaar meer leren kennen?" vroeg hij poeslief."Ja, jij verdient ook wel een nice," zei hij toen. Wat een rare benaming. Nice. Nice. NICE. Hm. Het klonk wel lekker.

'Natuurlijk wordt het beter! Dat gaat vanzelf, volgens mij.' Maldivia leunde naar achter, tegen de leuning van het bankje en vouwde haar benen over elkaar. 'Hmm... enige vragen voor mij? Jeweetwel, om elkaar beter te leren kennen.' Ze sprak de laatste woorden een beetje ondeugend uit. Ze glimlachte.