AstronomieToren

Miyu keek het meisje met grote, geschrokken ogen aan. 'S-Sorry,' stamelde ze.

'Oh, het is niets hoor.' zei ze, nog steeds glimlachend. Ze keek naar het meisje, wachtend tot ze weg zou gaan.

Mika keek naar het meisje, en trok een moeilijk gezicht. Hij was verschrikkelijk benieuwd naar de vraag van Maldivia."Ehm, ik ben even in gesprek," zei hij beleefd."Kunnen we elkaar vanavond spreken in de eetzaal?" vroeg hij toen. Hij verwachtte dat ze dat wel goed zou vinden, dus draaide hij zich weer naar Maldivia, en keek haar gretig aan.

Miyu knikte. 'Is goed,' zei ze. Ze glimlachte kort en wendde zich toen weer tot de buitenlucht.

Maldivia voelde zich plots heel voldaan. Alsof ze wraak had kunnen nemen. Ze wou bijna lachen, maar hield zich in. Doe niet zo gek, dacht ze. Maldivia keek weer naar Mika. 'Eigenlijk is de vraag niet echt bestemd voor kinderoortjes.' zei ze fluisterend met een blik op Miyuki. 'Goed, als je moest kiezen; wat zou je doen? Met mij zoenen of een draak proberen te verslaan?' zei ze zelfzeker. Ze was er van overtuigd dat hij het eerste ging kiezen.

Mika keek haar aan. Dit was net als 'wat eet je liever; het eten op Rikkaidai of hondenkots?'. Natuurlijk koos hij voor het eerste. Hij glimlachte geheimzinnig."Hmm, wie zou het zeggen?" Hij besloot het even spannend te houden. Hij keek haar uitdagend aan."Misschien zou je het moeten testen."

Maldivia's mond viel lachend open. Ze staarde hem verbaasd aan. Deze uitspraak had ze niet van Mika verwacht. 'Ik kan echt geen draak te voorschijn toveren, hoor.' zei ze lachend, het spelletje meespelend. 'Wat moeten we daar nu aan doen?' Ze zuchtte quasi-teleurgesteld. 'Ideetje?' Hij moest zo de eerste stap zetten. Als hij dat niet deed, dan wist Maldivia wel hoe het zat.

Mika keek haar grijnzend aan."Da's nou eens jammer. We zouden het aan het schoolhoofd kunnen vragen," mompelde hij doodserieus."Ik heb géén idee," zei hij schijnheilig."Ik kies dan wel gewoon. Zoenen met jou," zei hij, schouder ophalend. Hier kwam de onzekere Mika tevoorschijn. Stel je voor dat zij hem af zou wijzen.

'Mika, volgens mij ben je net bevorderd van Nice naar Geweldig?' zei ze lachend. Ze leunde naar hem toe en mompelde: 'Laten we, in plaats van een draak te voorschijn te toveren, maar gewoon zoenen. Dat lijkt me een stuk leuker.' zei ze en ze duwde haar lippen tegen de zijne. Ze voelde het knetteren vanbinnen.

Mika glimlachte voordat hij haar lippen op die van hem voelde. Hoe lang kende hij haar nu? Een uurtje? Iets meer? Het was vreemd. Hij schoof iets meer naar naar toe en legde zijn ene hand op haar heup, en zijn andere in haar nek.

Miyu lachtte in zichzelf. Ik had dus zoooooooooooo de draak gekozen. Ze bleef naar buiten staren.

Maldivia voelde zich geweldig toen hij haar kus beantwoordde. Dit voelde helemaal goed. Ze had wel vaker zo snel gezoend, maar deze keer was het niet zomaar, omdat ze daar zin in had. Maar ze vond Mika oprecht leuk en lief en grappig enzo. Ze leunde naar hem toe en woelde met haar handen in zijn haar.

Mika stopte de zoen heel even en grijnsde naar haar."Wow," fluisterde hij, terwijl hij haar dichter tegen zich aan trok, en zijn hoofd begroef in de holte tussen haar hals en schouder, waar haar haren ook zaten. Hij drukte een klein kusje in haar hals.

Ze vond het zo'n lief gebaar van hem. Ze bleef zo stil mogelijk zitten, terwijl, wat nog nooit eerder gebeurd was, de zenuwen door haar lijf gierden. Ze moest toegeven, Mika kon goed zoenen, ook al had ze gedacht van niet. Ze sloeg haar armen om zijn hals.

Mika grijnsde naar Maldivia en vlocht zijn handen achter haar rug in elkaar. Hij zette zijn voorhoofd tegen dat van haar, en het puntje van zijn neus raakte het puntje van die van haar. Hij drukte zijn lippen weer op die van haar. Dit was absurd.

Maldivia kon gewoon zijn wimpers tellen als ze dat gewild had. Hij zat zo ongelooflijk dicht bij haar. 'Mika.' mompelde ze. Plots kreeg ze het warm over haar hele lichaam. Ze voelde het tintelen in haar boek toen hij haar weer zoende. Maldivia dacht eraan om nu op te staan en hem in zwijm achter te laten, net zoals in de films. Zou ze dat durven? Ze voelde zich veilig in zijn armen. Ze bleef gewoon zitten en glimlachte.

Mika glimlachte naar haar."Ja?" mompeld hij terug. Hij drukte weer wat kusjes op de haar kijklijn, van oor naar haar lippen. Daar hield hij stil. Alsof ze al jaren verliefd op elkaar waren en dat nu pas durfde te zeggen. Zou ze een van die meisjes die zijn die gewoon met hem zoende omdat ze wou zoenen? Opeens werd hij onzeker.

Ze leunde een beetje naar achter, zodat ze hem beter kon aankijken. Zijn ogen stonden lief, maar ook onzeker, merkte ze op. Ze wist niet zeker wat ze wilde zeggen. 'Je bent een echt goeie kusser.' fluisterde ze, half lachend, maar ze was wel serieus. 'Maar ik weet niet of...' Dit was zo klote. 'Of ik wel bij je pas.' Ze was ook zo helemaal anders dan hij denkte. Ze was gemeen, een bitch, dat wist ze. Ze wou de beste zijn en zich altijd beter voelen dan anderen. Het maakte haar niet uit of ze anderen kwetste of niet, maar zo was Mika niet. Ze zou het verschrikkelijk vinden als hij haar niet meer moest hebben. Als hij beschaamd zou zijn over haar medogeloze gedrag. Ze voelde zich plots waanzinnig bedroeft toen ze daaraan dacht.

Mika keek haar aan."Oh," bracht hij uit."Jij zoent ook niet verkeerd." Hij streek even door zijn haar, en plaatste daarna zijn hand weer op haar rug. "Maar dat jij bij Hydrangea zit is toch niet zo erg? Wat maakt dat nou uit?" zei hij. Hij keek haar verward aan. Dit had hij niet verwacht. Vond ze het zo erg dat hij bij Irisanthius zat?

'Daar gaat het niet om.' mompelde ze. Ze nam zijn andere hand vast en zei: 'Je hebt me nog niet gezien hoe ik ben bij andere mensen. Ik ben behoorlijk...' Ze durfde het niet te zeggen. 'Het ligt niet aan jou ofzo, want jij bent geweldig, uiteraard. Maar als we een koppel zouden worden...' Ze sprak nogal onsamenhangend. Ze aarzelde. 'Oké,' Ze hakte de knoop door. 'Mika. Bij andere mensen kan ik slecht tot echt gemeen overkomen. Ik ben echt niet zo vriendelijk als jij denkt. Ik was vriendelijk tegen jou omdat... nou, omdat jij het was. Maar ik wil me altijd beter voelen dan anderen, meestal door ze te kwetsen. En jij bent helemaal zo niet. Ik zou jou niet willen kwetsen.' Jezus, ze sprak net of ze al een jaar lang een relatie met hem had ofzo, maar ze wou het er even uit. Ze staarde naar zijn hand en met haar duim bewoog ze heen en weer over zijn handpalm. En plots besefte ze dat Mika nog steeds een doodnormale jongen was. En dat jongens niet graag over gevoelens praatten. Ze schaamde zich dood.

Mika glimlachte lief."Dan kwets je me toch gewoon niet?" zei hij simpelweg. "Je bent van Hydrangea, ik had niet anders verwacht," zei hij eerlijk. Hij haalde zijn schouders op en trok haar dichter tegen zich aan."En wie zegt dat we ooit een koppel worden? Officieel? We zien wel wat de tijd ons brengt. We kennen elkaar nog maar net, weet je."

Maldivia wist niet zeker of ze het een compliment vond dat hij niet anders verwacht had dat ze een bitch was. 'Ik kijk graag op dingen vooruit.' zei ze verontschuldigend. Ze was wel opgelucht dat hij zo reageerde. Ze sloeg haar armen rond zijn nek en fluisterde in zijn oor: 'Wat ben jij toch lief.' Ze zoende hem weer, deze keek weer helemaal zichzelf.

Mika zoende terug, haar meer tegen zich aantrekkend. Zijn ene hand streek door haar haren, en zijn andere lag losjes op haar heup. Hij beëindigde de zoen als eerst."Hmm, maar goed dat ik zo lief ben. We vullen elkaar aan."

Maldivia moest lachen. 'Inderdaad!' Ze was zo blij dat hij dat gezegd had. 'We vullen elkaar inderdaag goed aan.' Ze kuste het puntje van zijn neus. En stond recht, ze trok hem omhoog. Ze keek even op haar horloge. 'We zitten hier al meer dan 2 uur. Straks starten ze nog een zoekactie.' zei ze lachend. Ze was echt opgelucht.

Mika grijnsde en vlocht zijn vingers in die van haar, en liep met haar mee uit de astronomietoren.