De binnenplaats

Mika zuchtte. Was dit zo'n meisje? Daar zat hij helemaal niet op te wachten. Weg met al die poespas."Nee, ik vind het gewoon een rot sport. Er zit niets stoers aan, of spannends," zei hij, rollend met zijn ogen."Zwerkbal.. dat is pas spannend! Je kunt altijd weer beter worden. Bij paardrijden doet het paard het meeste," zei hij.

"Ik vind het best sneu voor haar. Volgens mij is ze echt perfect opgevoed en dan komt ze in een school als deze terecht waar er heel wat gespuis rondloopt. Dat lijkt me echt eng." Andri vond het ook weer niet netjes dat ze zo over haar aan het praten waren. Maar hij had geen perfecte opvoeding gehad, dus mocht het af en toe best wel eens.

Als hij er zo over denkt.. Amarente stond op, ietwat beledigd, en keek nog even om naar de jongen. 'Goedenmiddag,' zei ze, waarna ze vertrok. De brutaliteit!

'True,' zei Alice. Ze wierp weer een blik op het meisje. 'Ik zou het in iedergeval niet overleven. Maar gelukkig zijn mijn ouders wat.. 'losser', en niet zo heel netjes.'

Andri grinnikte. "Oh, de mijne ook niet." Hij beelde zich zijn ruzieënde ouders in, schreeuwend met alles wat hen te binnen schoot. "Soms zijn ze zelfs erg kinderachtig en gewoon idioot."

Mika keek het meisje verbaasd na. Waar sloeg dát op? Hij zei alleen wat hij er van vond. Okay, hij zou ook beledigd zijn als iemand Zwerkbal belachelijk zou maken, maar dit was wel erg overdreven. Hij zuchte, en keek rond. Hij zag een meisje ergens zitten. Ze zat bij Hydrangea (?), als hij zich niet vergistte. Hij bleef even kijken, maar pakte toen weer een boek voor zich.

Alice lachtte. 'Ja de mijne ook. Vooral mijn vader, die is in zijn kindertijd blijven steken denk ik.' Haar vader kon soms nog ergen dan zijzelf zijn, en dat zegt heel wat.

Maldivia begon zich enorm te vervelen. Ze besloot net om toch maar haar vriendinnen te zoeken toen ze hem zag zitten. Hij sprong haar direct in het oog. Ze had hem nog nooit gezien. Oeh... hij ziet er best interessant uit! Zou ik...? Ze schudde haar lange blonde haren en keek hem aan. Hij keek niet naar haar. Ze besloot subtiel wat dichter bij hem te gaan zitten. Ze nam haar boekje en liep wat dichter naar hem toe. Ze zag dat hij een boek las. Interessant...

Andri lachte. Hij vond Alice echt goed gezelschap. Ze was inderdaad erg los en gewoon spontaan. Misschien iets minder mysterieus en interessant dan Amarante, die steeds netjes en beheersd sprak. Maar toch ook heel erg gezellig.

'Heb je trouwens broers of zussen?' vroeg Alice geïnteresseerd. 'Ik heb een zusje van 11, Lisanne, man dat kind is vervelend. Maarja, daar zijn zusjes voor.. Denk ik.'

"Nee, ik ben maar alleen." Andri grinnikte weer. "Eerst zijn ze schattig, maar dan meteen vervelend. Ik hoor het overal."

'Zij was nooit schattig.' Alice schudde wild haar hoofd. 'She's evil in a human form. Echt. Het lijkt me echt fijn om geen broers of zussen te hebben. Lekker rustig. Maar ook vervelend, de enigste personen om dan ruzie mee te maken zijn je ouders, en dat is niet altijd een goed idee, right?'

"Niet echt, nee." Andri glimlachte. Ze deed tenminste moeite om het van die kan te bekijken. De meeste andere mensen klaagden gewoon aan één stuk door over hun vervelende broers of zussen en deden daarna alleen nog maar alsof enig kind zijn gelijk stond aan het beloofde land.

'Ik zou het me ook niet kunnen voorstellen zonder me zusje,' zei Alice. Haar band met haar ouders was té goed om te verpesten, dus reageerde ze haar frustratie maar tegen Lisanne af. 'Heb je huisdieren dan?'

Andri stak zijn neus in de lucht. "Ik houd niet van dieren. Dus, nee." Hallo, ze stonken, hadden altijd aandacht en verzorging nodig en dat was gewoon vervelend.

Alice lachtte. 'Je hebt gelijk. Mijn zusje heeft een konijn, dat beest stinkt echt verschrikkelijk. Je ruikt hem van haar kamer tot de andere kan van de gang. Eigenlijk snap ik niet wat ze met dat ding moet, ze kijkt er nooit naar om.' Ze grinnikte. Lisanne had maanden gezeurd of ze een konijntje mocht, maar toen ze eindelijk een had interesseerde het haar nietmeer. Dat was altijd zo, ze wou dingen om ze te hébben, niet om er serieus iets mee te doen.


((Ik moet gaan =3 Baibai <3))

"Precies." Andri was best opgelucht. Hij had haar toch meer ingeschat als iemand die wel van dieren hield. Of toch op z'n minst van die pluizige konijnengevallen. Maar gelukkig, hij had het gesprek niet verpest door zijn negatieve opmerking over dieren. "Meestal bekijken meisjes mij scheef als ik zeg dat ik niet van dieren houd." Gaf hij toe.

'De meeste meisjes zijn gewoon raar,' zei Alice. Ze glimlachte even. Zij had precies hetzelfde. Zodra ze met mensen over haar interesses en dingendie ze wel en niet leuk vond begon te praten, was het gesprek binnen 5 minuten over.

"Dat al helemaal." Andri grinnikte. Wat gaf het ook! Hij klonk nu vast als zo'n meisjesfobie hebbende nerdie, maar dat was hij soms ook. Iergh, ze waren soms zo roze en fluffyachtig en... Gewoon meisjes.

'Ik ben ook raaaar.' Alice glimlachte vrolijk. Het was algemeen bekend dat ze raar was, volgens heel haar familie.

Andri grinnikte weer. "Maar raar en raar is twee. Je hebt gewoon eng raar en grappig raar. En volgens mij ben jij van de tweede soort."

'Yaaaay!' Alice lachtte. Ze was overdreven vrolijk vandaag, maar ze had geen idee waarom.

((Letletletletttt's make it evening, yesh?))