Zwerkbal trainingsveld.

Mika grinnikte."Jij zette af, kleine vriend," zei hij. Hij wees naar de muur voor hen."Je was er bijna tegen op geknald. Beter op letten." Hij glimlachte vriendelijk."Nu we toch al half opgestegen zijn, kunnen we ook wel wat cirkeltjes gaan maken. Het is heel simpel. Je leunt gewoon naar de kant waar je heen wilt, en trekt de stok daar lichtelijk naar toe met je handen," legde hij uit. "Blijf laag bij de grond, als je er af valt, dan valt de schade tenminste nog mee."

"Oh echt niet! Ik was er heus niet tegenaan geknald!" Hij had de muur heus wel ontweken hoor, pfuh. Een bezem besturen was heus zo moeilijk niet. Langzaam ging hij een beetje naar beneden toe maar zorgde hij er wel voor dat hij nog redelijk hoog in de lucht hing. Laag bij de grond blijven was saai, dat kon hij altijd nog doen. Nu wilde hij hoog vliegen!
Sven volgde het advies van Mika op en trok de stok wat naar rechts, waardoor hij een bocht naar rechts maakte. "Hoihoi!' riep hij meteen enthousiast uit nu het weer leuker werd.

Hoihoi? Mika cirkeltje iets boven Sven, zodat hij kon zien hoe hij op zijn bezem zat."Kijk uit dat je niet van je bezem glijd. Dat gebeurd snel als je te veel naar de zijkant leunt," gaf hij als advies."Kom maar wat hoger," droeg hij hem op, waarna hij zelf op zijn plaats bleef en stil hield. Hij keek rond, maar alleen het meisje dat er nog. Zijn team was nergens te bekennen.

Niet teveel opzij leunen. Hey hallo! Dat wist hij zelf heus ook wel! Dat hoefde Mika hem niet te vertellen pfff.
Eigenwijs als hij was ging Sven nog een stukje hoger als wat Mika aangewezen had.
Vliegen was als sport en in sport hoefde hij echt niet door anderen gecommandeerd te worden!

Maldivia trippelde richting het veld. Dat was de beste plaats om de knapste jongens van de school te zoeken. Ze zag maar 2 jongens vliegen en beneden een meisje. Blijkbaar gaf iemand les! Maar wie was het? Ze klom omhoog en ging ergens vanboven op de tribune zitten. Ze focuste zich op de grootste jongen. Ze herkende hem van ergens... Oh! Het was die knappe jongen van Irisanthius! Ze keek naar hem. Hij was echt goed in vliegen. Zou ze iets roepen? Ach... waarom niet?

Mika keek naar Sven, en zuchtte geërgerd."Als je niet van plan bent om te luisteren, mag je het zelf uit gaan zoeken." Hij ging naast hem vliegen en schonk hem een waarschuwende blik."Nou, laat je snelheid maar eens zien. Vlieg door ALLE ringen. Eerst neem je de eerste aan de linkerkant, dan vlieg je zo snel mogelijk naar de eerste rechts, en vlieg er door heen. Dan naar de tweede links, dan de tweede rechts, dan de derde links en dan de derde rechts. Snap je dat?" vroeg hij voor de zekerheid.

"Best," antwoordde Sven schouderophalend - Mika moest niet denken dat hij gewoon zo tegen hem kon gaan doen alleen omdat hij ouder was hoor!! Hij bestudeerde de ringen en vormde toen zijn ogen tot spleetjes om hetzelfde moment nog vooruit te schieten door de eerste ring. Daarna trok hij zijn bezemsteel wat richting de tweede en vloog ook daardoor heen. Zo ging hij door tot de laatste ring en kwam daar tot stilstand.
"Wickeeeed.." bracht hij met grote oogjes uit, blij dat het hem gelukt was. Ha, zie je wel dat hij kon vliegen.

'Goed gedaan, Sven!' gilde Maldivia lachend en ze stak haar duim zogezegd goedkeurend op. Ze wist wie de jongen was, hij was ontzettend jong -in haar ogen- en altijd vrolijk. Ze glimlachte breed, al wist ze niet of hij dat kon zien. Eens kijken wat de andere jongen nu zou doen.

Mika grijnsde. Een beetje aansporen bleek dus te helpen."Goed zo, Sven!" Mika merkte het meisje op dat had geroepen. Hij wist dat ze uit Hydrangea (?) kwam. Hij glimlachte beleefd naar haar en vloog toen met hoge snelheid richting Sven."Je hebt talent," merkte hij op."Misschien kom ik ooit nog wel tegen over je te staan, volgend jaar." Hij grijnsde breed naar het jongetje met te veel energie.

Svens grijns werd alleen maar breder en breder na het krijgen van al die complimentjes en binnen een mum van tijd had hij zich omgedraaid zodat hij Mika weer aankijken kon. "Wat nog meer!" wilde hij weten. Er waren vast nog wel meer opdrachten die hij uitvoeren kon, toch? Hij wilde meer opdrachten uitvoeren!!

Mika keek even twijfelend naar de kist met de speel ballen, die onder hun stond."We kunnen het proberen met de snaai," opperde hij. Hij keek twijfelend naar Sven."Maar we gaan eerst het optrekken en duiken oefenen," zei hij."Ik wil niet dat je tegen een muur kapot spat doordat je niet weg kunt trekken of duiken." Hij cirkelde even een rondje.

"Heeeeeeee, ik bots heus niet tegen een muur aan hoor," verdedigde Sven zichzelf gelijk. Pfuh, wat dacht Mika wel niet!? Dat hij gewoon tegen een muur aanvliegen zou?! Natuurlijk zou hij dat niet doen. Vliegen was echt zo moeilijk niet. Misschien kon hij zelfs binnenkort.. hmm.. ja. "Oke zeg maar wat ik moet doen dan!"

Mika keek even op de grote klok. Toen keek hij naar Sven."Wil je vaker trainen?" vroeg hij aan het kleine ventje. Toen dook hij onverwacht naar beneden, en even leek het erop dat hij uit een zou spatten op de grond. Hij grijnsde, en net op het laatste moment trok hij zijn bezem op. Toen sprong hij sierlijk van zijn bezem af, en wachte tot dat Sven naar beneden zou komen."Je hoeft niet te duiken en op te trekken," riep hij."We hebben er niets aan als je niet aan de audities mee kan doen doordat je gebroken botten hebt."

AJLhkjshkjfhh wat! Als er iets was waar Sven een hekel aan had dan was het wel aan mensen die hem niet serieus namen. 'Pfuh. Alsof dat zo moeilijk is," meldde hij op een nogal arrogant toontje dat eigenlijk helemaal niet bij Sven pastte. Dan moest Mika maar niet zo doen. "Vertel me wat ik moet doen dan doe ik het."

Mika zuchte en steeg weer op, zodat hij niet hoefde te schreeuwen. Toen hij naast Sven zweefde, keek hij hem even onderzoekend aan."Oké," zei hij toen."Je duwt straks, in één keer, al je gewicht naar voren, en met je handen duw je de bezem naar beneden. Zo dus." Mika deed wat hij Sven net uit had gelegd en schoot in volle vaart naar voren. Hij trok al vroeg weer op, want hij moest Sven de rest uitleggen."Optrekken is gewoon het tegen over gestelde. Je leunt met je hele gewicht naar achter, en trekt de bezem met je mee." Hij knikte, en deed die beweging even voor. Door dat hij geen vaart had waar hij zich tegen op kon trekken, 'viel' hij naar achter, maar hij maakte er een salto achter uit van, waardoor hij weer gewoon normaal uit kwam. Hij grijnsde.

"Is dat alles?" vroeg Sven gelijk. Hij liet zijn blik een poosje op de grond rusten om de afstand te schatten en knikte toen.
Hij duwde zijn bezem lichtjes naar voren toe en al gauw schoot hij op de grond af. Een moment lang zat hij doodstil, helemaal vastgeklampt aan de bezem met angstige oogjes naar de grond te staren die wel heel dichtbij kwam, maar op het laatste moment lukte het hem toch nog achter te gaan hangen en op te trekken.
"Ha, zie je wel. Makkie." Hij zei het alsof het niks was maar in werkelijkheid was hij toch best wel geschrokken.. Die bezem ging veel te vroeg naar beneden!

Mika keek hem twijfelend aan."Oké, kom maar weer omhoog. En blijf het doen totdat je het 100 procent goed doet, zonder ook maar een moment angst te durven voelen," zei hij. Mika zelf schoot ook weer op de grond af, en trok weer op tijd op."Dan gaan we pas met de snaai bezig." Hij klonk niet echt streng. Hij spoorde dit jongetje aan om zijn best te doen.

Zonder angst te voelen? Hoe wist Mika nou dat hij bang geweest was!
"Ik voelde heus geen angst," vermeldde Sven wat verontwaardigd. Hij liet zijn bezem weer omhoog gaan en richtte zijn blik toen weer op de grond, dit maal maakte hij zich eerst goed klaar voor hij de bezem naar voren duwde.
Hoewel hij langer de tijd had genomen zich klaar te maken schrok hij toch toen de bezem opeens naar beneden schoot, maar in ieder geval niet zo erg als de vorige keer en het lukte hem dan ook beter om weer op te trekken.
"Er is niks moeilijks aan hoor!!!" vertelde hij alsof hij het al perfect kon.

Ookal had de oudere jongen naar haar gekeken, Maldivia voelde zich teleurgesteld. Waarom zei hij niets?! Jongens praten altijd tegen mij!, dacht ze kwaad. Ze sloeg haar armen verontwaardigd over elkaar. 'Hmpf!' momperde ze. 'Zwerkbal... Alsof ik niet interessanter ben?! Natuurlijk wel! Wat denkt hij wel niet?' Ze bleef zo nog een tijdje mompelen. Ze haalde diep adem en besloot toen gewoon te wachten tot ze klaar waren. Dan kwam hij vast en zeker wel met haar praten.

Mika grinnikte om de eigen wijze jongen."Voor mij niet, nee. Ik weet zeker dat je het nog eng vind. Die zekerheid krijg je pas na vaak oefenen. Maar jij je zin. Wie als eerste de snaai pakt?" daagde hij uit, terwijl hij ondertussen naar de grond vloog, richting de ballenkist. Hij wierp weer even een korte blik op het meisje dat op de tribune zat. Het leek hem een meisje te zijn die hier kwam om jongens te spotten - ze zag er niet uit als een meisje dat zwerkbalde, tenminste. Hij glimlachte weer naar haar, en draaide zich toen om naar Sven."Kom je nog?"

"Hai!" antwoordde Sven zelfverzekerd, gevolgd door een knikje. Het volgende moment vloog hij naar Mika toe en bleef recht naast hem stilstaan. Wie het eerste de snaai had.. hmm. Dat kon nog interessant worden! Mika moest heus niet denken dat hij dat niet kon want dat kon hij wel! En hij zou het bewijzen ook!

Mika knikte, en opende de kist, waar hij de Snaai uit haalde, en ermee speelde met zijn handen."Best out of 3? Of 5?" Hij grijnsde, terwijl hij even op de grond ging zitten. (inspilozos)

"Van 3!" koos Sven meteen uit. Hij had ook nog genoeg andere dingen die hij moest leren op zijn bezemsteel en hij moest ook nog eens ervoor zorgen dat hij won van Mika.. hij zat dan misschien al langer op Zwerkbal, hem verslaan was toch niet onmogelijk?! "Laat los laat los!!"

Mika knikte. Hij mocht niet te arrogant worden, dat zou hem laten verliezen. Hij stond op, en steeg toen op zijn bezem. Hij liet de Snaai langzaam los, die gelijk verdween. Door dat de zon zo fel scheen, zag je soms het blinken van het goud."3.. 2.. 1..GO!" riep hij, terwijl hij omhoog schoot en achter de snaai aan begon te zoefen.

Amarente had zich voorgenomen gewoon eens te gaan kijken bij Zwerkbal. Ze wist dat het op een bezem gespeeld werd, maar verder wist ze er eigenlijk heel weinig over. En dat was een gênant iets geweest de vorige keer dat er over Zwerkbal gepraat werd. Ze zag Mika en Sven bezig op een bezem, achter een bolletje met vleugeltjes aan vliegen. Aandachtig keek ze ernaar.